Ik blader even door de bladzijden van boeken die de VOOK noemt, Vereniging van Ou-ders van een Overleden Kind: Wraakgevoelens (bij vermoorde kinderen), Twee IJzeren Rozen (zelfdoding), Verlies van Cornald Maas (tv-bekende, zaterdag nog puntengever op het songfestival), Isabella (gestorven baby'tje), Weg Was Ze... Ik zou ze alle willen lezen.
Op een gelijkaardige bladzij van Vlaamse zustervereniging OVOK is er nog Eindeloos Be-wustzijn, het boek (en de film!) over bijna-doodervaringen van cardioloog Pim van Lom-mel, die ik ooit zag bij Andries Knevel (of toch eerder al bij Pauw&Witteman? - dan meer dan vijf jaar geleden!) en die ik op wonderlijke wijze uit het oog verloor. Want ik wilde dat boek graag gaan lezen toen, de film zien!
Ik ontdek ze, omdat ik las vanmorgen dat de familie uit Zeist verkiest dat mensen niet een stille optocht houden, of ballonnen oplaten, zoals de burgemeester even opperde... Ik vind het zo mooi (net als dat condoleanceregister voor de familie van de vader in Wijk - o Nederland, wat raak je me dan weer diep!...) Een van de jongetjes had veel belangstelling voor duurzaamheid, ballonnen oplaten in de natuur zou daar niet bij passen... Hun familie vindt het een mooier idee om as. zondag tussen 19-20u 's avonds een kaars voor het venster te branden: "Door thuis een kaarsje aan te steken, kan ieder in de privésfeer op gepaste wijze de broertjes herdenken. Wie daar behoefte aan heeft, is zondagavond op hetzelfde moment bij hen".
Waarmee ze zich ook uitdrukkelijk verbinden met het initiatief World Candle Lighting, en dus alle getroffen ouders, wereldwijd. Wereldlichtjesdag, ieder jaar op de 2de zondag van december, kun je om zeven uur 's avonds een kaars voor overleden kinderen branden...
Ik heb lang geaarzeld of ik dit artikel wel zou schrijven. Maar ik vind het toch belangrijk, om veel meer redenen dan ik hier bewust besef en neerschrijven kan...
Maar doe je mee?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten