(Blijft het me toewaaien omwille van Beltane?...)
“Ik denk dat ik al sinds mijn jeugd intuïtief aanvoelde dat gemeenschapsleven een teken kan zijn dat God liefde is, enkel liefde. Langzamerhand ontstond in mij de overtuiging dat het belangrijk was een gemeenschap te stichten met mensen die heel hun leven willen geven, die elkaar proberen te begrijpen en zich steeds weer met elkaar verzoenen; een gemeenschap waarin eenvoud en goedheid van hart voor alles centraal staan.”
Frère Roger, Dieu ne peut qu’aimer, pag. 40
Geen opmerkingen:
Een reactie posten