Wat wil je later?

Wat ze later zouden gaan doen, of ze dat wilden tekenen.


Maar hij wist helemaal niet wat hij later wilde gaan doen, kon niks bedenken.


Of toch! Een ding wist ie wel: hij wil in Buren wonen!

Wú wéi, niets doen

The Sage is occupied with the unspoken

and acts without effort.

Teaching without verbosity,

producing without possessing,

creating without regard to result,

claiming nothing,

the Sage has nothing to lose.

Ik zoek wat over Wúwéi, later op deze morgen, de zachte stem en klanken van Whitacres virtual choir nog hemels op de achtergrond...


A miracle, leek het wel, ik nog aan de ochtendschoonmaak, iemand stortte anoniem €100,- bij op de sponsorsite!

Love does not allow any manoeuvre on your part. It happens. It happens suddenly out of the blue. It is a gift. Just as life is a gift, love is a gift. The way of the heart or the way of love or the way of wu-wei – they all are the same. They insist that the doer has to be dropped, forgotten, and you have to live your life not as a manipulator.

You have to live your life as a flow of the unknown. Don’t move upcurrent and don’t try to push the river. Flow with the river. The river is already going to the sea. You just be one with the river and it will take you to the sea.

There is no need even to swim. Relax… and let the river take you. Relax… and let god possess you. Relax… and let the whole take the part. Doing means the part is trying to do something against the whole, the part is trying to have its own will against the whole.

Wúwéi, we deden niets.


Tao, al zo lang een oefening: niets doen, niets zijn.


Plots helemaal helder.

Virtueel musiceren

Misschien moet ik Radio 4 'n keer afzetten, het houdt me teveel aan de schrijf...


Eric Whitacre vanmorgen, met Sleep... Niet dat ik het zo bijzonder mooi vond - het maakte me wel rustig -, maar het bleef hangen...


Een "virtuele compositie" ontdekte ik, aan mijn computer...

Boerngeluk

In n laatn zommeroavnd steet,
lachnd noar t lech van de lege moan,
n nienduur nog wiedwaagns los.

Woar peerdegeklepper op de del
t heui der vannoamiddag in ebrach,
flostert wöarmte zik noe der oet.

De leu zit in t oonderschoer
en lostert, heurt
weurde dee nich zeg wordt.

Uit: Pikstrik (2008), van Gerrit Lansink

De Oare útjouwerij

Een vergaarbak van ideeën wil dit weblog ook van harte zijn, het zal u wel niet zijn ont-gaan. In mijn archief krijgen ze ook allemaal labeltjes, kan ik ze wanneer het zich aan-dient weer makkelijk terugvinden...

Zo vanmorgen, opnieuw via Radio 4, de Nederlandse Carmina Burana. Die zijn, nu al even geleden, vertaald (en worden vandaag overal in stations gezongen, je mag méé-zingen!!...), door Willem Wilmink, in 1996, bij die gekke Enschedese uitgeverij De Oare: "de àndere uitgeverij voor literatuur, poëzie, beeldende kunst, streektalen en gelegen-heidswerk"...


In Taberna Quando Sumus gaat dan zo:


In de stamkroeg neergezeten
willen we de dood vergeten
door de dobbelsteen te keren
tot we hevig transpireren.
En men komt hier en men zit hier,
heeft met spelen, wijn en witbier
spoedig heel veel geld verloren,
dus wie horen wil, die hore...


Wil je natuurlijk horen! Nou, surf dan naar Muziekweb.nl, de onovertroffen website van de Centrale Discotheek Rotterdam (grootste fonotheek van Europa zowaar!) - die hier al eer-der van de week 'n keer voorbij kwam.


Klikken op nummertje 17.


Drink maar, held, en drink maar, wezel,
drink maar, wijze, drink maar, ezel,
drink dan, mannen, drink dan, vrouwen,
drink dan, valsaard, drink, getrouwe,
drink maar, treuzelaar en vluggerd,
drink maar, vlotterik en stuggerd,
drink dan, dikke, drink dan, magere,
hogere, drink maar met de lagere.

Lootje getrokken

Bezig met de surprise en het gedicht - échte Nederlanders worden we... - voor een jonge-tje in de klas dat gek is van Ninjago-Lego.  Lootje getrokken, volgende week ergens hou-den ze 'n sinterklaasfeestje...


Zou teruggaan op Ninjutsu, de volstrekt onbekende krijgskunst van de Ninja's, sluipmoor-denaars en spionnen (!!) in het oude feodale Japan... Vandaar origami-knutsels, dachten we samen, om het cadeautje (een Ninjago-sleutelhanger) dat Golo al kocht in te verstop-pen!


Ik vanmorgen alvast wat voorgeoefend. Heerlijk, ontspannend, dat vouwen.

"Japanese origami began sometime after Buddhist monks carried paper to Japan during the 6th century. The first Japanese origami is dated from this period, and was used for religious ceremonial purposes only, due to the high price of paper"...


Zo voelt het.

Eindelijk erachter!

Sinterklaas bestáát!
Al eeuwen!
In de harten van papa's en mama's die het heerlijk vinden om hun kinderen te vertroetelen en te verwennen.
In de wintertijd! Buiten is het guur en koud! Dan wil je licht en warmte en heel veel liefde schenken, om je aan te warmen! Buiten spelen kan niet meer, daarom al dat speelgoed, al die cadeautjes...


- In de Middeleeuwen al, mama?
- Volgens mij al bij de Romeinen, Golo, die hadden in december de Saturnaliën...
- O ja, natuurlijk... De Germanen, die hadden toch ook zoiets!! Die eerden dan de goden, volgens mij...


Oneindig warm, oneindig dankbaar.
Heel veel knuffelen.
Volstrekt geen instorten van gegeven vertrouwen.
Wijs. Mooi.

Met zeven aan de tafel

Zijn dit geen mooie foto's! 
(Ken je ook het liedje?...)

Nóvala Zemljá, Nieuw Land

Galapremière van Nova Zembla vanavond, in de Amsterdamse RAI, met kroonprins en Máxima erbij, op alle radio's natuurlijk vanmorgen, eerste Nederlandse 3D-film!!


Voor Golo toch nog iets te heftig, vrees ik. 12+ zegt de filmkeuring...

Maar er zijn alternatieven: er is de mooie schoolplaat van Johan Herman Isings, en er zijn foto's van ene Jan Vermeer, er is het jeugdboek Bevroren Tijd van Lieneke Dijkzeul (die in Culemborg blijkt te wonen...), er is haar nieuwste boek De Overwintering op Nova Zem-bla...


Misschien kan ik eens bladeren in Hendrik Tollens, misschien is het Rijksmuseum wel een idee, misschien rijden we naar Harlingen, in de zomer, om te kijken naar de replica van het schip...


Misschien doen we ook helemaal niets, onthouden we het, voor later...

Dierenpraat en herenleed

Armeense dansen, dacht ik, had ik gehoord. Van Béla Bartók. Maar het bleken Roemeen-se dansen, het bleek een Roemeense dans, de Tanz aus Butchum, voor fluit en cimbaal. Voorbije dinsdag, halfnegen, op de radio.


De fluitiste Marieke Schneemann. Waow! Wat 'n vrouw! Wat 'n website! Wat 'n muzikan-te! Wat 'n kunstenaar! Wat 'n kunstenaars om haar heen!

Een van hen Armando. Kende ik wel, vaag (Cobra?... Amersfoort...) Met hem heeft ze die Tanz aus Butchum opgenomen, liever: een concert en een cd gemaakt, Dierenpraat: ver-haaltjes van Armando, muziek van Bartók.


Schreef/schrijft die dan ook, Armando??


Welja, die schreef en schrijft! En hoè! Vur-ruk-kul-luk! Voor kinderen alleen al, behalve Dierenpraat: De Prinses met de Dikke Bibs, Takke de Tovenaar, Sprookjes... Voor vol-wassenen nog zoveel meer!!


Die musiceert ook zelf, op de viool! Acteert, kwam op de televisie, Herenleed... Hoe heb ik dat kunnen missen??

Maar we doen ons best, we'll start from scratch, we weten het met Golo goed te maken! En ontleenden al, op woensdag deze week, alvast die Dierenpraat-cd uit de Utrechtse bi-bliotheek. Hij vervangt sindsdien, op de heenweg naar school, mijn geliefde Ochtend van Vier. Met genoegen.


En hadden we gekund vandaag, dan...


Maar we kunnen niet.

Zeven-getijdenkerken

Wat de Beeldenstorm al niet uit het collectieve geheugen heeft gewist! Slechts zes koor-boeken zijn gered gebleven, van de wel honderden die er moeten zijn geweest met de ge-tijdenmuziek die dagelijks liefst zeven keren in kerken werd gezongen. Dat ze zelfs dat vernielden!...


Muziek, in de grote kerken dan (de Nederlandse "kathedralen" - veel minder makkelijk te herkennen dan in Vlaanderen (wellicht omdat er minder geld was om ze te bouwen!...)), gezongen door topkoren, en van de hand van topcomponisten als Josquin Deprez, Cle-mens non Papa, Thomas Crecquillon (hofcomponist van Karel V!), Jean Richafort en vele anderen, alle... Vlamingen!!


Geboren in Zeeuws-Vlaanderen misschien een enkele keer, kwamen ze vooral uit of trok-ken naar West-Vlaanderen, Frans-Vlaanderen, Henegouwen, Brabant! Daar waar toen nog het échte geld was, de grote rijkdom, de onvoorstelbaar (in particuliere handen zijnde) lu-xueuze cultuur. Daar waar meestal, in die betere kringen,... Frans werd gesproken. Van-daar wellicht ook hun eigen Franse of verfranste namen... 

Vandaar ook in de Leidse koorboeken - die zes die wel bewaard zijn gebleven - niet in het Nederlands, maar in het Frans alle instructies aan de koorknaapjes en hun meesterzan-gers, allen de vaste gebedstijden zingend voor m.n. het zielenheil van hun (overleden) sponsors: stadsbestuurders en welgestelde burgerlui!


Protestantisme, liberalisme, socialisme, nationalisme... alle ideologieën zullen wel het hunne hebben bijgedragen aan de vertekening. Maar "typisch Hollands" was de getijden-zang die hier voor 1566 weerklonk geenszins, en wie wil spreken van "ónze Nederlandse polyfonisten" moet dan maar wat consequenter zijn op andere terreinen van het cultureel-politieke leven ook...


Maar het was heerlijk te ontdekken vanmorgen, dankzij Margriet Vromans op Radio4 al-weer, dat in elk geval het Egidius Kwartet flink aan de weg timmert om dat nu al meer dan vierhonderd jaar bestaande foute beeld grondig te gaan corrigeren. (Peter de Groot, hun artistiek leider, kan ook moeilijk anders, "met gepaste trots leerling zijnde van de grote Vlaamse maestro Paul van Nevel"...)


Heerlijk om aan de weet te komen dat wij nog vier jaar lang in de gelegenheid zijn - we doen het gewoon wanneer Golo d'r helemaal aan toe is - om, in welke "zeven-getijden-kerk" we hier ook uitkiezen (22 zouden er zijn geweest), kennis te nemen van die fantas-tisch mooie hemelse muziek die toen in onze contreien uitbundig moet hebben geklon-ken.


Want dat is precies wat ze gaan doen, met het Project de Leidse Koorboeken: zes jaar lang, telkens 1 koorboek centraal stellen, en het rijke roomse (muzikale) leven laten her-leven in elk van de oude getijdenkerken, net zoals het weleer heeft geklonken, hier maar dus veel meer nog "in het zuiden" van de Nederlanden, zeven keren per dag. Met een tentoonstelling er altijd aan voorafgaand, met educatieve trajecten eromheen, met boe-ken die erover te lezen zijn, cd's, dvd's...


Mooi mooi!!


Wie wil proeven van wat ik hier allemaal aankaart, kan van harte kijken naar onderstaand filmpje! Wil de Groot nog enkele onnauwkeurigheden her en der vergeven, ach sta vooral zelf op om het uwe te doen inzake waarheidsvinding en eerherstel (niet alleen voor Vla-mingen overigens, ook voor katholieken, Zuid-Nederlanders, alles wat niet-Randstad is... als deel van de Nederlandse cultuur!) Het is, kijk naar de Belgische politiek en televisie, heel veel belangrijker dan u denkt!

Achtennegentig euro al!

Vandaag uiteraard actiedag! Helemaal lekker in het zonnetje, Famke & Golo samen, afwisselend het woord voerend aan de deuren.

Met succes!!


Stond de stand vanmorgen nog op €75 (€27 sponsorgeld, plus €24 opgehaald door Famke en €24 door Golo), dan bedraagt ie inmiddels €98!!!!!! (€5 sponsorgeld kwam erbij, en sa-men voegden ze vanmiddag nog €18 extra toe!)


Waow!


Amper anderhalve week na het bedenken van hun actie!

Engel van het Jaar

Geboren in Eindhoven, afgestudeerd en nog steeds woonachtig in Wageningen, een man die liever met progressieve moslims dan met hun conservatieve leiders over integratie praat, de "Wilders van de PVDA", en "Engel van het Jaar" (2007) van de Christen Unie-jongeren, omdat hij zich durfde en durft te verzetten tegen gewelddadige computergames (Manhunt 2 bijvoorbeeld) en seksistische televisie en videoclips...

deze man, Jeroen Dijsselbloem, die begin 2008 een vernietigend eindrapport presenteerde over de onderwijsvernieuwingen van de jaren negentig... en zich nu wederom verzet tegen een te overhaast invoeren van Passend Onderwijs... mijn held, zowaar, in het kwartiertje dat ik hem nu voor het eerst leer kennen en natrek op het internet...


komt - want daarvoor belde Golo's juf zonet... - aanstaande vrijdag een bezoekje brengen aan de PI-school!! (Dat deed hem Alexander Pechtold vlak voor de zomervakantie voor.)


En waarom belde juf Linda dan? Zij wilde graag zes leerlingen aanduiden die met dit ge-acht Tweede Kamerlid een praatje zouden houden, en vroeg of ik het goed vond dat Golo daar ook bij was.


Wat denk je?

Nu met sponsorsite!

Dit zijn ze geworden, de "okupennen" uit kringloopkarton die Golo samen met zijn oude (dubbele) Pokémon-dvd's verkoopt voor het goede doel: het WNF dan toch. Ingekocht aan 14ct, verkoopt ie ze voor 1€ per stuk, en je krijgt er nog een gratis ballonnetje bij ook!...


We zijn ook aan het stoeien met een sponsor-site. Ze staat alvast online, nu nog uitvin-den hoe het precies werkt allemaal! (M.i. kun je rechtstreeks storten aan het WNF...)


Met z'n tweetjes hebben ze al meer dan 30€ opgehaald, het gaat (weeral) hard!!


Wie van verre mee supporten wil: ga naar die site! Dat is WNF Rangerclub, online actie-voeren, "Kap met Kappen". Succes!

Dierenschaak

Stratego zou teruggaan op een Chinees bordspel: Dou Shou Qi, Spel van de Vechtende Dieren, oftewel Dierenschaak (waarmee ze hun kinderen voorbereiden op het echte spel)!


Mooie borden zijn er.

En ik laat het me heel graag uitleggen door de Amerikaan Rick Knowlton, die over de geschiedenis van schaak wel meer interessants te vertellen heeft.

Zo laat op de avond nog, een woensdag in november.


Alleen maar, omdat mijn zoon - op school! - zo gek geworden is van dat (in de Tweede Wereldoorlog door een jood bedachte) oorlogsspel...

Kap met Kappen!

Voor het WNF of Greenpeacekids, dat is nog niet helemaal uitgemaakt. Maar het worden in elk geval de oerbossen, waarvoor ze actie gaan voeren, Famke en Golo sámen deze keer!


Missie: Kap met Kappen!... zal het gaan heten. Famke wil klusjes doen, Golo spulletjes verkopen: oud speelgoed, dubbele pokemondvd's, gerecyclede papierproducten (het zou fijn zijn als we die aan groothandelsprijs konden inkopen, iemand 'n idee? - recyclage schrijf-, print-, toiletpapier, zakdoekjes, koffiefilters...)


- Eindelijk weer leven in de brouwerij, het begon de laatste tijd wel saai te worden!...


Bekijk alvast dit filmpje!

Vrede, stad, stilte

Wat moet ik met de Vrede van Utrecht? Grootse feesten worden aangekondigd om de 300ste verjaardag van de ondertekening van het verdrag te vieren. Straks in 2013.


"Geen Utrechter, geen Nederlander [laat staan een Vlaming] kent de Vrede van Utrecht en dat terwijl het een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Europa is"... beweerde men al in onverdachte tijden, twee jaar geleden, in de reeks Het Verleden van Utrecht.

De heer prof. drs. G.J. Cerfontaine, de heer ir. W.P. de Boer, de heer prof. dr. P. Schna-bel, mevrouw mr. P.Ch. Lodders-Elfferich, de heer prof. dr. Th.W.A. Camps, mevrouw mr. Y.C.M.T. van Rooy... e.a. in het bestuur van de Stichting Vrede van Utrecht 2013, gaat het hen werkelijk om het rechtzetten van een vergeten historische realiteit? Het doen her-leven, in Utrecht, van de oerwortels van de Europese diplomatie,  nee zelfs van het mon-diale vredesdenken?...

The Art of Making Peace, ronkt hun website. En ik lees er mooie dingen als het Arts in Conflict-programma (i.e. podium geven aan kunstenaars uit conflictgebieden uit de hele wereld...), of de Vrede van Utrecht Leerstoel (tot 2013 tweemaal per jaar 'n internationale wetenschapper uitnodigen om voor drie maanden die leerstoel te bezetten, voorlaatste was Joanna Bourke, historica van de Universiteit van London, auteur van o.m. Rape: A History from 1860 to the Present (2007))...

Zal het werkelijk die kant opgaan? Want er is nog zoveel meer, nog zoveel meer "kunst, cultuur en wetenschap in de wijken op paleizen forten kastelen en festivals"... in de hele toekomstige (en zelfs al huidige!) programmatie, dat je d'r helemaal van gaat D U I - Z E - L E N ! . . . 

Een correct beeld van de werkelijke en/of toen al uitgespeelde rol van Utrecht en de Ze-ven Verenigde Provinciën in het ontstaan van Europese (en wereld-) vredesdiplomatie, het mogelijk terug opeisen van die rol, het geven van een nieuwe élan aan pro-Europees denken in Nederland, in dit land dat daar nu toch zooveel moeite mee heeft, vanuit Ut-recht, met 'n nieuwe Utrechtse impuls zeg maar... in deze bijzonder barre tijden voor Eu-ropa... is dàt het werkelijke streven? En neemt men dat ook nu al (met de Griekse crisis) volop op?... Zullen wij dàt, nu of later, kunnen genieten en makkelijk meepikken, als fre-quente en intense "gebruikers" en "afnemers" van deze onze tweede "thuisstad"?... Zal Golo dàt, misschien op school daar in 2013, er kunnen meemaken en in deelprogramma's aangereikt krijgen? Zal er met name met de kinderen en jongeren aan vredeseducatie ge-daan worden?... 

Mogen we dàt alles verwachten??

Ik twijfel.

Wanneer ik het profiel zie van festivaldirecteur Peter de Haan, van zijn naaste medewerk-ster Petra Remmen... Het ruikt me toch te veel naar city marketing!

"Vrede van Utrecht versterkt de internationale reputatie van Utrecht als stad en regio van kennis en cultuur met een aansprekend cultureel programma voor 2013 en 2018 op een manier die duurzaam effect heeft en de culturele infrastructuur versterkt"... lees ik onder hun "Missie" op de website. Hoofddoelen: "een injectie geven aan het (inter)nationale pro-fiel van Utrecht als stad en regio van kennis en cultuur", en "een bijdrage leveren aan de vergroting van het cultuurbereik in Utrecht stad en regio"...

De viering van 300 jaar Vrede van Utrecht slechts een middel daarbij, staat er. Het proces dat er moet voor zorgen dat Utrecht in 2018 Culturele Hoofdstad van Europa is het wérke-lijke plan??...

Altijd op je hoede zijn wanneer de wolf (oeroude handelsplek!) de passie preekt? Of ge-woon ophouden met vijanddenken, en ieder diertje zijn pleziertje gunnen?...

Waarom blijf ik denken dat hiermee de echte "vrede" toch onvoldoende wordt gediend?

Omdat ik inmiddels wel weet hoezeer de "stilte" er dan toe doet?

Lachend wijs

A guest at a concert turned to Mulla Nasrudin sitting next to him and criticised the voice of the woman who was singing.

”What a terrible voice,” he said. ”Do you know who she is?”

”Yes,” said the Mulla. ”She’s my wife.”

”Oh,” said the embarrassed guest, ”I beg your pardon. Of course, it is not her voice that is bad, it is that awful song she has to sing. I wonder who wrote it.”

”I DID,” said Nasrudin.

Ik kende ze al van Osho, de grappige wijze lesjes van Mulla Nasrudin. En zoek ze al jaren, goede kinderversies is dat, voor mijn zoon, in de bieb. Maar dat is lastig, blijkt weer, nu ik 's avonds voorlees (ook al lacht ie wel) uit de Gouden Verhalen van Koning Halamid. Jammer...