"Geen Utrechter, geen Nederlander [laat staan een Vlaming] kent de Vrede van Utrecht en dat terwijl het een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Europa is"... beweerde men al in onverdachte tijden, twee jaar geleden, in de reeks Het Verleden van Utrecht.
De heer prof. drs. G.J. Cerfontaine, de heer ir. W.P. de Boer, de heer prof. dr. P. Schna-bel, mevrouw mr. P.Ch. Lodders-Elfferich, de heer prof. dr. Th.W.A. Camps, mevrouw mr. Y.C.M.T. van Rooy... e.a. in het bestuur van de Stichting Vrede van Utrecht 2013, gaat het hen werkelijk om het rechtzetten van een vergeten historische realiteit? Het doen her-leven, in Utrecht, van de oerwortels van de Europese diplomatie, nee zelfs van het mon-diale vredesdenken?...
The Art of Making Peace, ronkt hun website. En ik lees er mooie dingen als het Arts in Conflict-programma (i.e. podium geven aan kunstenaars uit conflictgebieden uit de hele wereld...), of de Vrede van Utrecht Leerstoel (tot 2013 tweemaal per jaar 'n internationale wetenschapper uitnodigen om voor drie maanden die leerstoel te bezetten, voorlaatste was Joanna Bourke, historica van de Universiteit van London, auteur van o.m. Rape: A History from 1860 to the Present (2007))...
Zal het werkelijk die kant opgaan? Want er is nog zoveel meer, nog zoveel meer "kunst, cultuur en wetenschap in de wijken op paleizen forten kastelen en festivals"... in de hele toekomstige (en zelfs al huidige!) programmatie, dat je d'r helemaal van gaat D U I - Z E - L E N ! . . .
Een correct beeld van de werkelijke en/of toen al uitgespeelde rol van Utrecht en de Ze-ven Verenigde Provinciën in het ontstaan van Europese (en wereld-) vredesdiplomatie, het mogelijk terug opeisen van die rol, het geven van een nieuwe élan aan pro-Europees denken in Nederland, in dit land dat daar nu toch zooveel moeite mee heeft, vanuit Ut-recht, met 'n nieuwe Utrechtse impuls zeg maar... in deze bijzonder barre tijden voor Eu-ropa... is dàt het werkelijke streven? En neemt men dat ook nu al (met de Griekse crisis) volop op?... Zullen wij dàt, nu of later, kunnen genieten en makkelijk meepikken, als fre-quente en intense "gebruikers" en "afnemers" van deze onze tweede "thuisstad"?... Zal Golo dàt, misschien op school daar in 2013, er kunnen meemaken en in deelprogramma's aangereikt krijgen? Zal er met name met de kinderen en jongeren aan vredeseducatie ge-daan worden?...
Mogen we dàt alles verwachten??
Ik twijfel.
Wanneer ik het profiel zie van festivaldirecteur Peter de Haan, van zijn naaste medewerk-ster Petra Remmen... Het ruikt me toch te veel naar city marketing!
"Vrede van Utrecht versterkt de internationale reputatie van Utrecht als stad en regio van kennis en cultuur met een aansprekend cultureel programma voor 2013 en 2018 op een manier die duurzaam effect heeft en de culturele infrastructuur versterkt"... lees ik onder hun "Missie" op de website. Hoofddoelen: "een injectie geven aan het (inter)nationale pro-fiel van Utrecht als stad en regio van kennis en cultuur", en "een bijdrage leveren aan de vergroting van het cultuurbereik in Utrecht stad en regio"...
De viering van 300 jaar Vrede van Utrecht slechts een middel daarbij, staat er. Het proces dat er moet voor zorgen dat Utrecht in 2018 Culturele Hoofdstad van Europa is het wérke-lijke plan??...
Altijd op je hoede zijn wanneer de wolf (oeroude handelsplek!) de passie preekt? Of ge-woon ophouden met vijanddenken, en ieder diertje zijn pleziertje gunnen?...
Waarom blijf ik denken dat hiermee de echte "vrede" toch onvoldoende wordt gediend?
Omdat ik inmiddels wel weet hoezeer de "stilte" er dan toe doet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten