Armeense dansen, dacht ik, had ik gehoord. Van Béla Bartók. Maar het bleken Roemeen-se dansen, het bleek een Roemeense dans, de Tanz aus Butchum, voor fluit en cimbaal. Voorbije dinsdag, halfnegen, op de radio.
De fluitiste Marieke Schneemann. Waow! Wat 'n vrouw! Wat 'n website! Wat 'n muzikan-te! Wat 'n kunstenaar! Wat 'n kunstenaars om haar heen!
Een van hen Armando. Kende ik wel, vaag (Cobra?... Amersfoort...) Met hem heeft ze die Tanz aus Butchum opgenomen, liever: een concert en een cd gemaakt, Dierenpraat: ver-haaltjes van Armando, muziek van Bartók.
Schreef/schrijft die dan ook, Armando??
Welja, die schreef en schrijft! En hoè! Vur-ruk-kul-luk! Voor kinderen alleen al, behalve Dierenpraat: De Prinses met de Dikke Bibs, Takke de Tovenaar, Sprookjes... Voor vol-wassenen nog zoveel meer!!
Die musiceert ook zelf, op de viool! Acteert, kwam op de televisie, Herenleed... Hoe heb ik dat kunnen missen??
Maar we doen ons best, we'll start from scratch, we weten het met Golo goed te maken! En ontleenden al, op woensdag deze week, alvast die Dierenpraat-cd uit de Utrechtse bi-bliotheek. Hij vervangt sindsdien, op de heenweg naar school, mijn geliefde Ochtend van Vier. Met genoegen.
En hadden we gekund vandaag, dan...
Maar we kunnen niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten