dinsdag 18 oktober 2011

Liefkozend kijken

Trok vanavond mijn aandacht in de Balans: Jop Gorris, jong filmmaker (17).


Ga meteen kijken op het internet. Vind jobgor, zijn kanaal op YouTube, en zijn short film Lifetime, waarmee ie vorig jaar de (landelijke) Kunstbende won. Houdt van 'stiltes' in films, lees ik. Tipt: "Ontwikkel je film vanuit verhaal en niet vanuit actie. Het verhaal bepaalt of de actie ertoe doet, en niet andersom"... Wat 'n wijsheid!


"Ik houd niet van een competitief element. Ik kijk meer liefkozend naar kunst die voor iedereen weer anders is. Daar hoort geen wedstrijdelement bij... Het gaat om de emotie van een ander, die moet je niet beoordelen."


"Neem verdriet over eenzaamheid. Iedereen ervaart eenzaamheid anders. Die eigenheid van ieder individu vertaalt zich weer in al die verschillende kunstuitingen"...


Bij Disney werken zou prachtig zijn: "Weet je waarom die films zoveel mensen, jong en oud, raken? Omdat in elke tekening het zweet en de tranen, de emotie van de ontwerper van het scherm spatten". Eigenheid in regie, noemt hij dat. En zo ver wil hij zelf ook ko-men"...


Anderzijds, de VS... "Ik weet het niet, ik ben niet zo'n Amerika-type. Dat wapenbezit bij-voorbeeld, het geeft me geen veilig gevoel"...


Zijn fysieke gelijkenis, zijn "tere aanwezigheid"... Wat herken ik weer veel (van mijn zoontje... van mezelf...)


"Een kunstenaar wordt pas echt kunstenaar door het karakter dat hij in zijn werk legt. Voor mij betekent kunst dan ook emotie, een verhaal vertellen. Dat zie ikzelf niet terug in een werk van bijvoorbeeld Mondriaan"...


Zijn nachtmerries van vroeger, het leven in de tijd, z'n relatie tot de dingen, z'n manier van kijken, voelen, zijn... "Door ermee in de werkelijkheid te treden, kan ik verwerken"...




Geef toe, herkén je dit niet?

1 opmerking: