"Hoewel deze domineeszoon goed kon leren, ging hij op zijn vijftiende van de hbs. Hij bleef een jaar thuis, zonder iets om handen te hebben. Waarschijnlijk had hij toen voor het eerst te lijden van de (depressieve?) verschijnselen, die hoorden bij de ziekte die hem zou blijven achtervolgen tot zijn dood.
Hij veranderde 28 keer van woonplaats en maakte regelmatig bizar lange voettochten. Op zijn zesentwintigste ontwikkelde hij tijdens zijn verblijf in de Borinage een godsdienst-waan, waardoor hij helemaal uitgemergeld raakte. Ook later bleek hij slecht voor zichzelf te zorgen. Liever gaf hij geld uit aan verfspullen dan aan eten.
De laatste twee jaar van zijn leven was hij extreem productief. 'Het is alsof ik bezeten ben', schreef hij. In die tijd moet hij hypomaan zijn geweest"...
Een stukje dat ik pluk uit een artikel in Trouw, tien jaar geleden.
Over Vincent van Gogh.
Van de hand van psychiater Hans van der Ploeg, die alweer negen jaar daarvoor al in dezelfde krant een recensie schreef met als titel "De eenzaamheid van de schizofreen. Ook Vincent van Gogh ging ten onder aan het grote verlangen".
Ik ben iets op het spoor, wil iets belangrijks gaan vertellen...
Het zal even tijd vergen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten