vrijdag 22 maart 2013

Te laf om u op t' hangen!

Gelukkig blijk ik niet de enige die met grote schok reageert op de pleidooien zoals die gehouden zijn door de advokaten van de burgerlijke partijen op het proces De Gelder in Gent. Eigenlijk zelfs op de hele procesvoering tout court.

Ik wou dat ik de tijd had om de "minuten" zoals die o.m. worden bijgehouden door journa-listen van het VTM-Nieuws zorgvuldig na te pluizen, en vroeg of laat een heel boek te wijden aan al mijn beschouwingen en gevoelens bij deze zaak. Gevoelens en bedenkin-gen zoals zovele ouders van en bekenden met psychiatrische problematiek die hebben! Gelukkig mocht op de een na laatste dag van het proces blijken dat zulke ouders bestaan - de inhoud en toon van de verslaggeving en duiding van deze zaak op televisie evenzeer beneden alle peil! -,  en dat zij zeker niet tot de geringsten of de onnozelsten onzer sa-menleving behoren! Wie Ingrid Vander Veken kent en gelezen heeft, weet wel beter...

Ik hoop er echt de tijd voor te vinden, ooit! Vooralsnog volsta ik met het integraal publice-ren van het pleidooi van een dezer weledelgeleerde raadslieden, piepjong (33j.) meester in de rechten Nina van Eeckhaut (dochter van Piet).

Haar walgelijke uitspraak "Gij zijt nog te laf om u op te hangen!" haalde de voorpagina van nagenoeg iedere Vlaamse gazet.






Ziehier haar pleidooi.

"Wat moet het donker geweest zijn in het hart van meneer De Gelder. Wat moet zijn hart donker geweest zijn. Dat dachten we toen we voor het eerst tussenkwamen in het dossier, zonder het te kennen. We dachten dat meester Haentjens aan ons een medestrijder kreeg in zijn eenzame interneringsstrijd. Die jongen moest wel ziek zijn.

Maar de studie van het dossier en de debatten hier hebben ons geleerd dat het niet de waanzin is, die zijn hart donker kleurt, maar de boosaardigheid.


De beschuldigde, dames en heren van de jury, en ik ga zijn naam zo weinig mogelijk uitspreken, want ik denk dat hij ervan geniet... de beschuldigde veinst.


Je veinst om aandacht te krijgen, om je interessant te maken. Bij hem wordt dat nog versterkt door het tot wasdom komen van die schizotypische persoonlijkheidsstoornis. En in plaats van daartegen te vechten, cultiveert hij dat! Hij gooit olie op het vuur. En wat zegt hij tegen de voorzitter? Ik wou geen antidepressiva krijgen... De aandachtsjunkie die hij is genoot eindelijk weer volle aandacht.


Hij scoorde succes met dat nummertje en dus deed hij er nog een schepje bovenop. Hij joeg zijn ouders de stuipen op het lijf. Pas op: ik ga niet voorbij aan die geestesstoornis, geen ziekte, die hem zal gekweld hebben. Maar er is ook nog zoiets als een basispersoonlijkheid, een karakter. Er is altijd de basisstructuur van een karakter, die goed of slecht kan zijn. Er is een goede inborst of een slechte inborst en dat is bij mensen met een geestesstoornis ook zo. En zijn basispersoonlijkheid is slecht.


Hij zal zeker onder zichzelf geleden hebben, maar tegelijk was er een ander deel dat genoot. Zijn ouders, de mensen waar hij op spuwde, hij met zijn superioriteit, hij verachtte ze.


Je kan niet van een ouder verwachten dat zijn prinsenkind een duivelskind is. Hij werd zo au serieux genomen dat ze ongewild hebben bijgedragen tot een verwend en verongelijkt manneke. Daarom moest de wereld gestraft worden: omdat de wereld zijn genie miskende, hem niet de eer verstrekte die hij toekwam.


Die ouders blijven zich met de moed der wanhoop vastklampen aan de diagnose die door moeder werd gesteld. Die werd door niemand, behalve door hun eigen psychiaters, bevestigd: schizofrenie. En ik begrijp dat.


Uw liefde voor uw zoon doet u dwalen, maakt u blind. Hij genoot van de aandacht. Hij heeft zich nooit gepest gewaand of geweten door zijn ouders. Hij heeft dat verhaal opgehangen om zich interessant te maken op zijn rug.


Dit zijn geen wanen. Het zijn de kleine gemene leugens van het verongelijkte kind. En hij weet goed aan wie hij wat moet zeggen. Tegen zijn nonkels moet hij niet afkomen met zijn Assepoester-verhalen.


Tegen de gevangenispsycholoog zei hij dat hij misbruikt was. Allez, ik zat er al op te wachten... Hoe slecht moet je zijn om uw moeder te beschuldigen van incest? Na al het lijden dat je al veroorzaakt hebt. Als die vader hier op de getuigenstoel zat. Het huilen stond mij nader dan het lachen... Voor hem is het een spelletje en dat duurt voor tot hier.


Dan heeft hij er plezier in om er nog een schepje bovenop te doen. We krijgen de stemmen van God, het Griekse koor, meester Vermassen, Guy Verhofstadt... Moest het niet zo tragisch zijn, het was grappig. Wel, dat verergeren, dat wijst op een simulant.


Zo kom ik tot de psychose. In de psychiatrie heb je drie vormen: neurose, psychose en psychopathie. Kenmerken van de psychose: wanen, die zich ineenstrengelen tot een waansysteem, hallucinaties... En die kunnen voorkomen bij een schizofrenie. Als hij dat zou zijn, quod non, wil dat nog niet zeggen dat je ontoerekeningsvatbaar bent, hé. Als hij de feiten pleegt tijdens een psychose, kan er eventueel sprake van zijn.


In de eerste plaats: de knik. Die was er niet. Dames en heren: de doorbraak van een schizofrene ziekte valt uw leven binnen, ze sluipt uw leven niet binnen, zoals zijn vader zegt.


Dan het cognitieve functioneren... Daar valt hij door de mand hé, onze wannabe Hannibal Lecter. Hij is in de testen de slimste willen zijn. Bij de vragen die hij wel wist, heeft hij niet gedaan alsof hij het niet wist.


Dan die scan. De scan van de hersenen toont dat de hersenen niet gekrompen zijn. Er zijn geen objectieve gegevens die toelaten om uit dat hersenbeeld een psychose af te leiden.


Aan uw impulsen kan je niets doen. Maar er blijft een vrije keuze over. Je kiest tussen wat je wel en niet doet.


Wat is een psychose? Het volledig afgesneden zijn van de realiteit en daar een andere realiteit voor in de plaats stellen. Een waanwereld in een stelsel waar je rotsvast in gelooft. Dat is het verschil met een fantasie, je weet dat dat niet waar is. In uw waan weet je de waarheid, soms zelfs als enige persoon in de wereld.


Juist omdat je daar zo van overtuigd bent, is er ook maar één waarheid, één werkelijkheid. Ik heb nog nooit een psychoot gehoord die zo vaak wisselt van waarheid. De ene dag is de wapenwet te streng, de volgende dag is hij kwaad op de wereld en morgen moeten we baby's verlossen uit hun lijden.


Eén waansysteem, één werkelijkheid, één waarheid.


Die mensen hebben geen weerstand om daarover te spreken aan een psycholoog. Zij zien niet in dat dat absurd is. Bij hem bleek dat hij angst had dat de CIA hem zou vergiftigen, dat ze vergif in zijn blikje zouden doen. Denk je nu echt dat die man op een instuif van een collega lustig koffie zou zitten slurpen? En taart eten? Onmogelijk: psychoten zijn consequent in hun wanen.

Uw eerste slachtoffer maken in een psychotische toestand en daarna naar een comedyshow gaan, zonder dat Nigel Willams zegt: goed bezig. Voor een psychoot valt alles in elkaar, maar niet bij hem.


Het is kenmerkend voor een schizofrenie dat er een waansysteem nodig is. Dat staat in de overgrote meerderheid van de literatuur. En ik weet wel waarom dat ontkend wordt door de psychologen en psychiaters die op de loonlijst van de verdediging staan. Ze hadden een puzzel, een plaatje voor ogen nog voor ze één woord met hem gewisseld hadden. Tien dagen na de feiten zeggen die mensen al stellig in de Humo dat het een psychoot is en dat hij stemmen hoort, in lijn met onder andere Hans Van Themsche. En daarna worden ze gevraagd om een kritische analyse te maken. Weet je wat dan het juiste antwoord is? Het spijt mij, dat kan ik niet doen.


Ik zeg niet dat die mensen hier komen liegen zijn. Ik zeg alleen dat ze zelf een beetje aan tunnelvisie lijden.


Van Eeckhaut verwijst naar de Afrikaanse vrouw uit Aalst die haar twee zoontjes vermoordde, omdat ze dacht dat ze door de duivel bezeten waren. Nadien hing ze zichzelf op.


Zoals dr. Deberdt het zei: de minst gevaarlijke patiënt is de schizofrene patiënt, zoals die vrouw. Als het gebeurt is het plots en in de directe omgeving. 

(tot De Gelder)
Maar voor u was er geen waanwereld om uit te ontwaken. Gij zijt te laf om u op te hangen. Moed genoeg om de meest weerloze wezens te steken, maar te weinig moed om u op te hangen.

Als laatste luik over toerekeningsvatbaarheid wil ik enkel nog iets zeggen over de drang tot doden. Het zogenaamde voorgeprogrammeerd zijn. Die kwam niet uit een hogere macht. Het was tijd om de rest van de wereld de stuipen op het lijf te jagen. Tijd om iets te doen waarvoor hij altijd herkend zou worden. Hoe kan je dat doen? Hij heeft beslist om zo veel mogelijk mensen te doden. Hij legt die drang aan zichzelf op. En met de vastberadenheid die hem kenmerkt, begint hij aan die voorbereiding en begint die drang te overheersen. Dat zal wel waar zijn.


Ge moet vechten tegen die drang, bewust wegduwen. Daarin schuilt de keuze. Hij had perfect naar de spoeddienst van het ziekenhuis kunnen rijden, in plaats van naar de Galgstraat. Geloof mij vrij: ze gingen hem zeker opgenomen hebben. Hij wist dat hij fout was. Als je de drang voelt om iets te doen waarvan je weet dat het fundamenteel verkeerd is, dan moet je daartegen vechten. Dat is uw morele code als mens. En wat is uw morele code? Vrouwen en kinderen eerst. Dat is uw morele code hé, manneke.


We kunnen het zingen ondertussen: hij wist wat hij deed en hij deed wat hij wilde.

Nu heb ik nog maar even tijd nodig om iets over Marion (haar cliënte, red.) te vertellen.


Weet je wat zo vreselijk is? Dat de wereld van Fabeltjesland een tedere wereld van baby's en tantekes is. Het gaat over beginnende mensjes en onze cliënte werkte daar. Dat is het ene uiterste, tegenover de brutaliteit van de grofste misdaden die je je kunt voorstellen.


En dan komt hij, de man met het donkere hart en de zwarte ziel, de man met het mes. Hij maakt alles kapot.


Marion heeft de dader niet in de ogen gezien, maar ze stond midden in de chaos, midden in de angst, midden in het bloed. Zij heeft de eerste zorgen geboden aan kinderen die het overleefd hebben. Zij heeft ook Corneel moeten zien, voor wie het te laat was.


Ik sluit af met dit te zeggen: een arbeidsongeval, kanker... kan Marion plaatsen. Maar iemand die mensen kan steken, zo'n gedachte kan Marion niet plaatsen. Maar ze wil zich niet laten helpen.


De pijn zit vanbinnen, de pijn gaat nooit weg. Hier zijn geen winnaars of verliezers, iedereen verliest. Maar laat de waarheid niet verliezen, om gerechtigheid te laten geschieden."



* * *



Wanneer staan in Vlaanderen mensen op, als in Nederland rechtsfilosoof Maxim Februari, die de Vlamingen middels reflectie in wekelijkse columns en andere publicaties begelei-den in hun emancipatie uit dit barbarendom en kunnen optillen naar de hoogte die een be-schaving heet? WANNEER!!!



Geen opmerkingen:

Een reactie posten