Hieronder zijn tekst op de bladzijden van de website van het VRT-journaal.
Opluchting
Één en al opluchting bij het verdict.
Begrijpelijk voor de slachtoffers. Van mensen die plotseling van hun mooiste, hoogste geluk worden beroofd, mag je reacties van opluchting verwachten als de schuldige zwaar wordt aangepakt.
Hun immense leed voedt hun begrijpelijke kwaadheid.
De dochter van één van de slachtoffers verwoordde het in De Zevende Dag als volgt:
“Als hij geïnterneerd werd dan was dit voor ons alsof hij er niet kon aan doen, een verzachtende omstandigheid, terwijl hij nu heeft gekregen wat hij ons heeft gegeven, levenslang"
Vergelding
Een internering bracht een onvoldoende goed gevoel teweeg.
Wat hij ons afpakte, mogen wij hem nu ook afpakken. De lex talio in een modern kleedje.
Ongetwijfeld zijn er slachtoffers die anders reageren en die bij hun verwerking meer gebaat zijn bij de gedachte dat een totaal doorgeslagen persoon aan de basis lag van zoveel onmetelijk leed.
Het lot, het menselijk lot, dat onverwacht toeslaat, onverbiddelijk, gemeen en onomkeerbaar.
Op de grauwe golven van de vergelding entte zich onmiddellijk nog ander gedachtegoed, bruin van kleur, dat haat en wraak predikte, en wellicht nog liever had gezien dat De Gelder een ander huidstintje had.
Haal terug dat schavot, de galg. De doodstraf met facelift op facebook.
Filip De Winter rekende snel uit hoeveel het kostte aan de maatschappij om Kim De Gelder zijn leven lang op te sluiten. Indien hij zeventig wordt, hoest de belastingbetaler 3.650.000 € op. Koele mathematica om de doodstraf te promoten.
Grofgebekt
Beschaving of Barbaar Barabas?
Maak uw keuze.
Wie ook zijn keuze maakte, was de openbare aanklager tijdens het proces De Gelder, optredend namens de maatschappij. Wat betekent, zowel in het belang van de slachtoffers als in het belang van de verdachte.
Van dat laatste was niet veel te merken.
Van onmiddellijke slachtoffers, niet-juristen, mag je, zoals hoger gezegd, ongezouten reacties, ja zelfs vergelding verwachten.
Van advocaten die er spreken namens hun cliënten, à la limite, ook nog. Al waren sommige uitlatingen zo populistisch en grofgebekt dat de waardigheid van het beroep wel serieus in het gedrang kwam.
Neutraliteit
Ook onze hoog aangeschreven pers liet alles betijen. Een nieuwsanker presteerde het zelfs om aan de correspondent in het justitiepaleis te vragen : “En, zat Kim De Gelder opnieuw de slachtoffers uit te lachen ?” Spektakelwoede zonder grenzen. Straks wordt het nog programma.
Maar van een openbare aanklager, emanatie van de neutraliteit, mocht toch verwacht worden dat hij genuanceerd zou tussenkomen.
Het werd evenwel een smeekbede om het monster op te sluiten. Bovendien mocht de jury tijdens het debat over de schuld reeds vernemen welke de gevolgen zouden zijn van haar antwoord op de schuldvraag. Pleidooien en rekwisitoren over bestraffing tijdens het eerste luik van het proces.
Alle middelen waren goed.
Onevenwicht
Wanneer de basisregels van het strafprocesrecht al door het Openbaar Ministerie worden over het hoofd gezien, die nochtans als basistaak heeft om toe te zien op de naleving van de wetten, dan kan je niet meer spreken van een fair trial.
Voeg daaraan toe dat één Pro-Deoadvocaat onvoldoende middelen heeft om het hoofd te bieden aan dit soort van monsterproces en aan de moeilijkheden van het voorafgaandelijk niet-tegensprekelijk onderzoek, en al zeker niet voldoende middelen heeft om eigen experten -vakkundig en evengoed voorbereid als de zelfverklaarde gerechtsexperten- belangrijke informatie bij de zaak te laten brengen, en je hebt een onevenwicht.
Je solt niet met het recht
Dit onevenwicht mag niet volgens het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Een gedegen verdediging is een basisregel, een mensenrecht.
Met dat recht sol je niet, zelfs niet als het gaat om een man die meerdere slachtoffers heeft gemaakt.
Of om het met de woorden van Patrick Gaubert, dokter en essayist, te zeggen: “Les droits de l’homme ne se négocient pas".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten