De negende dag

Altijd al, van toen ie zeer klein was, reageerde Golo heftig op alles wat uniformen droeg. Als een kleutertje bijvoorbeeld - en dat trof je, zo opvallend was het - gromde hij boos naar elke politieagent die ons pad kruiste. En misschien herinnert zich menig lezer van het eerste uur wel dat ik ooit berichtte hoe een heel pril plan om op paardrijles te gaan - lang voor Mongolië en de Paardenheerlijkheid - afknapte bij het zien van een foto waarop alle jonge ruitertjes precies dezelfde cap op bleken te hebben: no way!!!


Dat is gelukkig al lang niet meer het geval op straat, maar wat daarvan wel overblijft, tot op heden, is Golo's stellige afkeer van uniformen en gloeiende hekel aan dingen als... ge-streepte pyama's, lange onderbroeken of truien. Ook hier kun je er van op aan: no way! Die doen hem veel te veel aan gevangenissen denken!


Ik kan het nu veel beter begrijpen. Voor het eerst dringt het veel beter tot me door, en kan ik het zelfs helemaal volgen. Nu ik, vanavond, op YouTube de complete film Der Neunte Tag bekeken heb. Over wat priesters overkwam in Dachau.

Zoals het me ter plekke al trof dat uitgerekend ons eerste concentratiekamp in Duitsland ons had gevoerd naar een plek waar met name ook geestelijken zijn vervolgd en omgeko-men: "Dachau was het kamp waar de meeste christenen werden gedetineerd. Volgens richtlijnen van Himmler werd Dachau het centrale priesterkamp. Geestelijken uit heel Eu-ropa werden in Dachau samengebracht en bewoonden gezamenlijk een apart deel van het kamp. Deze religieuzen werden opgepakt vanwege hun verzet tegen het naziregime"...


Zoals me in het documentatiecentrum de levensgrote foto's van herdershonden fel beroer-de, van wie ik dan weer als klein meisje altijd zo erg - en onverklaarbaar - bang ben ge-weest...


Zoals me heel erg deed schrikken - wanneer ik wat zorgvuldiger verder nadacht over de film, en een en ander natrok op het internet - dat deze Negende Dag uitgerekend de ver-filming is van... een logboek: de autobiografische aantekeningen van de Luxemburgse priester Jean Bernard die... in Leuven studeerde, theologie en filosofie, in hetzelfde ge-bouw waar ik ooit college volgde, of genoot van uren snuisteren in de bibliotheek...


Een man die Dachau overleefde. Hij stierf pas in... september 1994! (Een jaar later zou ik in Leuven gaan lesgeven. Zeven jaar later, op de 18de, werd Golo er geboren...)


Wat jammer dat ik geen enkele foto van hem vind!


Dachau bezochten wij overigens de... achtste dag van onze reis. 


En er trof me natuurlijk wel meer! Dat ze naast het kamp een Heilkräuterplantage aan-legden bijvoorbeeld, biologisch-dynamisch nog wel! Die ze de Häftlinge lieten onderhou-den.


Zum Wohl der Arier, selbstverständlich.

[wordt vervolgd]