Versje bij surprise

Er  zwOm  e’s een vIs in een ZeeR groTe Plas, 
Nou noem Het  maar  eEn kleiN moeRas, 
die klAagde dat hiJ onGellukig was! 
Want zijn WatEr was zo Vuil, 
zo vUil als in een NijLpaard’s z’n  muiL! 
En weGgaan, Dat  kOn  ie nIEt, 
want PoteN, die haD iE nIet! 

MaaR toeN kwAm er eEn aArDiggE NoEzeL, 
sameN Met zIJn vRieNd, De aaRdigGe gRoeZeL, 
eN ziJ zaTen te praTeN: “ZmoezeL, zMoeZel, zMoEzel...”.  
De NoeZel eN de GroeZel zAgeN de vIs, 
En vRoegEn: “Is Er is?”. 
NoeZel’s En grOEzel’s kuNnen hEEl sLecht  pRateN, 
OmdaT  ze Steeds letTErs kWijTrAkeN!

De vIs Zei: “M’n WatEr Is zo Vuil, 
zo vUil als in een NijLpaard’s z’n  muiL!”. . . 
“SpiNg oP mijn aNd,” zEi dE NoeZel, 
“Da ReizEn We AmEn NaaR  La MoezeL!”! 
La Moezel iS eeN zEer mOOi  StrAnd, 
mEt meeR zeEwAteR daN zanD! 
In hEt beGin WaS  de vIs nuKkiG, 
nU LEefd ie Nog lAng En geLLukig!